Εδώ να 'ρθεις,
που το γαλάζιο το αγγίζεις.
Βουτάς σ' αυτό
και το κακό σου αφορίζεις.

Δεν σταματάς
κι εθιστικά αφήνεις την αναπνοή σου.
Ξέρεις καλά
πως η άνωση μετρά τη δύναμή σου.

Θάλασσα ο νους
κι εσύ βαρκούλα ν' αρμενίζεις.
Σε λυτρώνει, καθαρίζεις.
Σε τονώνει, δε λυγίζεις.

Εδώ να 'ρθεις,
που ο ήλιος επιλέγει να γυρνάει.
Σε εκείνη που η μαγεία
και η σαγήνη της μετράει.

Δεν την φοβάσαι,
αφού στα μάτια σου για μάνα σου φαντάζει.
Μια αγκαλιά,
που τη δειλία σε τόλμη αλλάζει.

Θάλασσα ο νους
κι εσύ βαρκούλα ν' αρμενίζεις.
Σε ζητάει, το μυρίζεις.
Σε αγαπάει, ασφαλίζεις.

OpXiDeA

Με κράτησες σαν τόνωση, θυμάσαι
τα λόγια σεντόνι να κοιμάσαι
ακούμπησες το καθαρό εγώ σου
τον χρόνο μου τον έκανες δικό σου
όταν χανόμουν μες το χαμόγελό σου.

Φίλοι ή εχθροί,
ένα αναπάντητο γιατί να με πιέζει.
Άγριοι καιροί,
για μια γυναίκα που δεν έμαθε να παίζει.
Κράτα επαφή,
γιατί δεν ξέρεις ο χρόνος τι θα φέρει.
Γέφυρα κλειστή
σε αυτόν που μένει πίσω και υποφέρει.

Με σβήνεις απ' το χάρτη σου, φοβάσαι
την ένταση στο βλέμμα μου λυπάσαι
αρνείσαι το συναίσθημα το αγνό
και μου ζητάς να απολογηθώ
με την επιλογή σου να αναμετρηθώ.

OpXiDeA

Με ρωτάνε ποια γυναίκα έχω γνωρίσει
που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά
κι αν στ' αλήθεια εγώ ποτέ έχω αγαπήσει
τόσο έντονα και απαιτητικά.

Και γελάω.Απαντάω... πως στη ζωή μου εγώ...
Δεν γουστάρω αναλύσεις
γιατί πια κουράστηκα
να βαθμολογώ συγκρίσεις
σε πολλά μηδενικά.

Μου κολλάνε να μπορέσω να κρατήσω
σχέση με γυναίκα ιδανική
και νεύρα να προσπαθώ να συγκρατήσω
όταν έρθει και η ώρα η καλή.

Και γελάω. Απαντάω... πως στη ζωή μου εγώ...
Δεν γουστάρω αναλύσεις
γιατί πια κουράστηκα
να βαθμολογώ συγκρίσεις
σε πολλά μηδενικά.

OpXiDeA

Μέρα Οκτώβρη βροχερή,
ομίχλη στην όρασή μου,
βουρκώνει πάλι η καρδιά
γκρεμίζεται η όασή μου.

Αν με ρωτήσουν θα τους πω
ακόμα κι αν είναι ψέμα
πως θάλασσα ψάχνω στο μυαλό
κόκκινη να 'ναι απ' το αίμα.

Θάλασσα να 'χει στο όνειρο
Θάλασσα φουρτουνιασμένη
Άγριο καιρό, στα κύματα
η ελπίδα ζωγραφισμένη.

Δεν είναι άδικο να ζεις
χωρίς να τα καταφέρεις
αφού πονάς και αναζητάς
τον εαυτό σου σε όσα ξέρεις.

Όσα δεν ξέρεις γίνονται
ατμός στις άδειες μέρες.
Μα όσα ξέρεις οδηγός
για του λαιμού τις βέρες.

Θάλασσα να 'χει στο όνειρο
Θάλασσα μαγεμένη
Να την παντρέψω θέλω σήμερα
με την καρδιά την πονεμένη.

OpXiDeA

Στα δύσκολα τα βήματα
Τα λόγια σου ποιήματα
Με βλέμμα που με έφερνες κοντά.
Δάσκαλος και κριτής
Αγάπης ασκητής
Με δύναμη που σήκωνες βουνά.

Στις έντονες τις εμπειρίες
Στις παρεκκλίνουσες πορείες
Με τόλμη άλλαξες τροχιά.
Πιέζεις τον εαυτό σου
Το άγχος για σύμμαχό σου
Στον ύπνο και στη δουλειά.

Κι όταν κοιμάμαι στον ύπνο μου έρχεσαι πατέρα
Του εφιάλτη να δεχτείς τη σφαίρα, στον αέρα
Το κοριτσάκι σου να προστατέψεις ώσπου να έρθει η μέρα
Χρέος του πατέρα…

Βράχος στις αποφάσεις
Λάβα καλύπτει εντάσεις
Δυναμική που μ’ έμαθε να μην χάνω.
Κρυφή αδυναμία
Και ανεξαρτησία
Αποδοχή που τρέχω και δε φτάνω.

Πώς να σ’ ευχαριστήσω
Να ‘ρθω να σου ψιθυρίσω
Το χρέος εξοφλήθηκε τώρα πια.
Βρήκα τον εαυτό μου
Χορεύω τον χορό μου
Όλα είναι εντάξει τελικά.

OpXiDeA