Ξέρεις,
ακολουθώ πεισματικά
χρόνια λιτά, μοναχικά
στάζω συνήθεια.

Ξέρεις,
αν θέλει κάποιος να με ζει
πρέπει να με ερωτευτεί
αυτή είν' η αλήθεια.

Ένα δεν ξέρεις, το 'χω δει
δεν έχει η καρδιά κλειδί
είναι ακατάστατη πολύ
κανείς δε μένει πια εκεί.

Ξέρεις,
όταν γεννιέται ο θυμός
οικείος αναστεναγμός
που με αλλάζει.

Ξέρεις,
θηρίο να κάνεις την στοργή
δε μου αρέσει η αλλαγή
γιατί ταράζει.

Ένα δεν ξέρεις, το 'χω δει
δεν έχει η καρδιά κλειδί
είναι ακατάστατη πολύ
κανείς δε μένει πια εκεί.
Έχω χάσει το κλειδί...

OpXiDeA

Εκεί που ενώνεται η γη κι ο ουρανός
είναι ο ορίζοντας χορδή που χαρακώνει
Γιατί λες ίσος σου δεν είναι πια κανείς
μα αυτός ο ΑΛΛΟΣ μέσα σου θα δυναμώνει

Εκεί που γράφεις ιστορία στη ζωή
σ' άδειες σελίδες με μελάνι να λερώνει
Εκεί το χρώμα διαχωρίζεις και πετάς
μα αυτός ο ΑΛΛΟΣ δίπλα σου θα καμαρώνει

Σκέψου ξανά, πιο καθαρά τι νόημα έχει
αυτός ο ΑΛΛΟΣ θα μπορούσε να είσαι εσύ
Κι αν δύσκολα ο εγωισμος σου το αντέχει
άστην αγάπη να σου δώσει την ευχή

Εκεί που χάνονται οι λέξεις στις βρισιές σου
μέσα στις έκτροπες φωνές να γιγαντώνει
Εκεί το μέγεθος μετράει και ζητάς
μα αυτός ο ΑΛΛΟΣ κάπου εκεί έξω να τελειώνει

Εκεί που αρνήθηκες να δώσεις σημασία
μέσα στο διαφορετικό που θες να πέφτεις
Εκεί να ξέρεις είναι ωραία να κοιτάς
αυτός ο ΑΛΛΟΣ τότε γίνεται καθρέφτης

Σκέψου ξανά, πιο καθαρά τι νόημα έχει
αυτός ο ΑΛΛΟΣ θα μπορούσε να είσαι εσύ
Κι αν δύσκολα ο εγωισμός σου το αντέχει
άστην αγάπη να σου δώσει την ευχή

Αυτός ο ΑΛΛΟΣ θα μπορούσε να είσαι εσύ..

#συμμετοχή στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό ραδιοφωνικού μηνύματος & τραγουδιού
“Κάν’ το ν’ ακουστεί 2019” με θέμα: “Η φωνή μας, ασπίδα στα λόγια του μίσους “

OpXiDeA

Χωρίζεις την αλήθεια
σε λάθος και σωστό
αναζητάς βοήθεια
σε λάθος ουρανό.

Άστατο αγοράκι
φύλο του αρσενικού
Άντρας ζωής, παλαιάς κοπής
όχι βιογραφικού.

Μια μελωδία ζωής αφηγείσαι
να δεις κατάματα, όμως, αρνείσαι
πως για τον έρωτα το αναγκαίο
δεν είν' το μοιραίο, είν' το αμοιβαίο.

Ήθος, αξίες και τα συναφή
όλα ή τίποτα με διαγραφή
Γυρνάς σελίδα στο παρελθόν
μέλλον ορίζεις, χωρίς παρόν.

Ζητάς μα δε δίνεις
κλειδώνεις συναισθηματικά
Πονάς κι όμως κρίνεις
μάθε να παίζεις τελικά.

OpXiDeA

Μονάχος στη φυλακή σου
να καίγεται το κορμί σου
στο αίμα βουλιάζεις αυτής της στιγμής
ψάχνοντας σχέδιο διαφυγής.

Στενεύουν τα όρια και αρνείσαι να δεις
νομίζεις ως παίζω και δε θέλω να ζεις
μα δεν έχει αξία η ζωή αν είμαι μόνη
μαζί μου σε θέλω και αυτό με αγχώνει

Ξεχασμένη ανάγκη που σχεδόν με απειλεί
Δυναμώνει τις νύχτες, ναι με ενοχλεί
γι αυτό κλέβω ενέργεια απ’ τους ερωτευμένους
ίσως αυτό να τους κάνει αφηρημένους

Μονάχος στη φυλακή σου
να καίγεται το κορμί σου
στο αίμα βουλιάζεις αυτής της στιγμής
ψάχνοντας σχέδιο διαφυγής.

Κρυφακούω τις σκέψεις που δε θες ν’ ακουστούν
και κρυώνω τη φλόγα τους να μην καούν
τετραγωνίζω τον κύκλο στην μνήμη όλων αυτών
των θεόσταλτων αγγελικών μορφών

OpXiDeA

Οι πιο σωστοί μας οδηγοί
στο βίο αυτό είναι οι εχθροί.
Όσοι κοιτούν να μας ξεκάνουν
και ούτε στη μέση δε μας φτάνουν.

Ό,τι ζητάς να αποφύγεις
μέσα του πάντα καταλήγεις.
Αν θες να ζεις συμβατικά
ξέχνα αμαρτία και σεβντά.

Ζωή θα πει, νερό με ορμή.
Σαν θάλασσα σε φυλακή
με ορίζοντα τέλος ή αρχή.

Οι μέρες φεύγουν, δεν κυλούν
για όσους δεν ξέρουν ν' αγαπούν.
Μικρές χαρές μη σπαταλάς
έτσι θα μάθεις ν' αγαπάς.

Διώξε το άδικο "γιατί"
κράτα το έντιμο "επειδή"
Το πρώτο έννοιες σου βάζει.
Το δεύτερο είναι που σ' αλλάζει.

Θάλασσα η ζωή, μεγάλη ορμή.
Όρια μηδέν για την αρχή
και άπειρο για τελική.

OpXiDeA