Ξαφνικά η μυρωδιά της βροχής διαπερνά τη δική μου. Η όσφρηση μεταπηδά σε επίπεδο ξένο.

Είναι η βρεγμένη γη που εξιτάρει τα κύτταρα. Ο εγκέφαλος επιστρέφει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Νομίζεις πως αποσυντονίζεσαι, αλλά απλά καθαρίζεις και μηδενίζεσαι.

Και σαν φιλοξενηθεί κι η μπόρα, το πειραγμένο κοντέρ κοιτάς. Μένεις να μετράς στροφές σε αναμνήσεις που βαπτιστηκαν εμπειρίες. Λιμναζουν μέσα σου και δεν στεγνώνουν παρά μόνο αν ανοίξει το παράθυρο του νου, του κουρασμένου.

Δεν σε ρωτάει, ανοίγει και αφήνει τον αέρα της ανανέωσης. Τώρα το μηδέν έχει σημασία. Από φάση έγινε κατάσταση. Ξεκινάς θετικά να μετράς πάλι...

OpXiDeA